چشمان بارانی

با عزیزان درنیامیزد دل دیوانه‌ام در میان آشنایانم ولی بیگانه‌ام از سبک روحی گران آیم به طبع روزگار در سرای اهل ماتم خندهٔ مستانه‌ام نیست در این خاکدانم آبروی شبنمی گر چه بحر مردمی را گوهر یکدانه‌ام از چو من آزاده‌ای الفت بریدن سهل نیست می‌رود با چشم گریان سیل از ویرانه‌ام آفتاب آهسته بگذارد در این غمخانه پای تا مبادا چون حباب از هم چشمان بارانی...

آدم های که زود ناراحت می‌شوند و زود میروند زود هم بر خواهند گشت 
اما
آدم های که دیر ناراحت می‌شوند و دیر هم میروند شاید هرگز بر نگردند

چشمان بارانی...